Wiersz: Yakup İcik
Yokluğunu salarken düşüncelerime
Sensizlik aklımı yiyip bitirdi
Kehanet tellallığı arifler, nerdeseniz?
Bir aşk yaşadım kısacık
Şu ömrümü ne de çabuk bitirdi?
Birikiyorum sonra da ağlıyorum
Dolup bendimden taşıyorum
Umuda umut ekliyorum
Hep onu bekliyorum
Arifler neden suskun, ne dersiniz?
Varlığım acılar içinde çaresiz…
Bütün ömrüm seni düsünmekle gecti
Söyler misin ah sevgili, eline ne gecti?
Gözbebeklerimde büyüdükce büyüdün
Bak, simdi zaman gecti, ben de gectim
Simdi ruhumda iffetli bir kiz gebe kaldi.
Hayat bana cömretti oysa; hiç oyuncağım olmadı
Şimdi oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibiyim
Ne bekledim ne buldum? Şen bir mazi bana kalan
Feleğe sorma şansımı ben çoktan yitirdim,
Yüzleşmeye korkar oldum acı gerçeklerin yüzüme vurulduğunu şimdi
Sükût beni sarıyor kollarına, darağacı gibi sessizliğim
Boğazıma düğümlenen kelimelerde asılı kaldım
Yokluğa gömülmeyi arzulamaktan başka yapabileceğim kalmadı.
Hayat, bana beni verdiği gibi, beni hayattan aladın ya
Ağlayıp sızlamanın da bir faydası yok, şans da yok
Boynum kıldan ince, sanki, “ne olacaksa olsun”, bekliyor gibiyim.
Yakup Icik
Şu aklımı alıp başımdan gidesim var
Hayatımda hiç bir şey bildiğiniz gibi değil.
Seni anıp kahrolduğum anlarda,
Yalnızılığımın yokluğuna kabus olup çıkıp geliyorsun
Hayatımı bir anlık bakışlarında yaşadım,
Uzaklara dalışlarım bundandır.
Ne unutabildim gerçeğimdeki varlığını,
Ne de yanımdaki vazgeçilmez yokluğunu
Bir ara unuttum sandım,
Yeni arayışlara gebe kaldım
Kendime geldiğimde hiç bir şey,
Senli anılardaki gibi güzel değildi.
Uzanıp yokluğunda,
Dizlerinin dibinde ağlamak bana nasipmiş.
Günüm sensiz hiç iyi değil,
Yanımdaki yokluğun beni anlamıyor.
İçli Duygular 